PRAWO ZAMÓWIEŃ PUBLICZNYCH: Opłata stosunkowa, w wysokości 5 mln zł, od skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej – jest niezgodna z art. 45 ust. 1 Konstytucji (zob. wyrok TK z dn. 15.04.2014 r. sygn. akt SK 12/13).
Ustawa z dnia 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. 2005 nr 167 poz. 1398 ze zm.) (dalej: u.k.s.c.), w art. 12 i 13, wprowadza ogólne zasady, gdy idzie o wysokość pobieranych opłat sądowych. I tak, według tej ogólnej zasady, opłata stała nie może być wyższa niż 5 000 zł, opłata stosunkowa -nie może przekroczyć 100 000 zł.
Art. 34 u.k.s.c., w brzmieniu sprzed 28.04.2014 r., wprowadził w tym zakresie nieco odmienne zasady, zgodnie z którymi od skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej przy Prezesie Urzędu Zamówień Publicznych pobierało się:
– opłatę stałą w wysokości pięciokrotności wpisu wniesionego od odwołania w sprawie, której dotyczyła skarga (ust. 1) lub
– opłatę stosunkową, w wysokości 5 % wartości przedmiotu zamówienia w postępowaniu, którego dotyczyła skarga, jednak nie więcej niż 5 000 000 złotych, pobieraną, jeżeli przedmiotem skargi były czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego podjęte po otwarciu oferty (ust. 2).
Wysokość wpisów od odwołań wnoszonych w poszczególnych sprawach rozpoznawanych przez KIO reguluje rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dn. 15.03.2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz.U. 2010 nr 41 poz. 238), wydane na podstawie art. 198 pkt. 2 ustawy z 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych. I tak zgodnie z § 1 w/w rozporządzenia wysokość wpisów stałych pobieranych od odwołań wnoszonych do KIO wynosi od 7 500 zł do 20 000 zł, opłata stała od skargi, stanowiąca pięciokrotność wpisu, kształtować się więc będzie na poziomie od 37 500 zł do 100 000 zł, a nie jak wskazano w art. 12 u.k.s.c. – od 30 zł do 5 000 zł.
Rażąco wygórowana okazuje się również opłata stosunkowa pobierana od skargi na orzeczenie KIO która, zgodnie z art. 34 ust. 2 u.k.s.c. wynosić mogła nawet do 5 000 000 zł, a nie do 100 000 zł, jak wskazuje art. 13 u.k.s.c.
Niegodność art. 34 ust. 2 u.k.s.c. z art. 2 w związku z art. 31 ust. 3, art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2 oraz art. 78 ustawy zasadniczej – stała się przedmiotem skargi konstytucyjnej.
TK wyrokiem z dnia 15.04.2014 r., sygn. akt SK 12/2013, orzekł o niezgodności kwestionowanego przepisu z konstytucją RP, stwierdzając, iż narusza on prawo dostępu do sądu oraz realizowane przed sądem okręgowym prawo do zaskarżania orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji, wynikające z art. 77 ust. 2 konstytucji, a ponadto „jest niezgodny z art. 78 konstytucji, ponieważ ustanawia nadmiernie utrudnione (nieproporcjonalne) warunki wniesienia środka odwoławczego do sądu, jedynie formalnie gwarantując prawo zaskarżenia orzeczenia wydanego w pierwszej instancji”.
Trybunał uznał, że od tego momentu wszystkie opłaty sądowe w sprawach zamówień publicznych – niezależnie od tego, czy dotyczą czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego podjętych po otwarciu ofert, czy przed tym momentem – będą obliczane według reguł określonych w art. 34 ust. 1 u.k.s.c. i będą miały charakter stały.
Nie zmienia to jednak faktu, iż wysokość opłat stałych pobieranych zgodnie z art. 34 ust. 1 u.k.s.c. również pozostawia wiele do życzenia, w sposób rażący odbiegając od wysokości opłat stałych pobieranych w innych sprawach rozpoznawanych w postępowaniu cywilnym (zob. K. Gonera, Komentarz do ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, wyd. LexisNexis, 2011), a także pozostając w niezgodności z art. 12 w/w ustawy.
Przepis art. 34 w nowym brzmieniu obowiązuje od 28.04.2014 r., a jego ewentualna zmiana leży obecnie w gestii ustawodawcy.
Aleksandra Wiśniewska /-prawnik-/
Zostaw komentarz
You must be logged in to post a comment.